Tot 23 januari mag Simone Walvisch zich vicevoorzitter van de PO-Raad noemen. Daarna draagt zij het stokje over aan Anko van Hoepen. Wat heeft Simone Walvisch betekend voor de sector? Wanneer was het lastig? Wat gaan we straks missen? De PO-Raad vroeg het drie mensen met wie Simone intensief heeft samengewerkt: Toine Maes (Kennisnet), Ingrid Verheggen (Almeerse Scholengroep) en Fons Dingelstad (ministerie van OCW).

Toine Maes (directeur Kennisnet):

,,Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik vind Simone een heerlijk mens. In alle omstandigheden dat ik haar meemaak blijft ze zichzelf. En ze heeft, laat dat ook gezegd, in de afgelopen twee jaar Kennisnet verder gebracht door (uit beider belang) onvoorwaardelijk te kiezen voor een hecht partnership. 

Simone heeft een directheid die mij zeer aanspreekt. What you see is what you get. Die directheid betekent ook dat als je bij haar op de verkeerde knop drukt ze een kort lontje kan hebben. Ze klimt dan gelijk in de telefoon. Een enkele keer doet ze dat om acht uur in de ochtend als ze in de auto zit. Ben je gelijk wakker. 

Ik heb de afgelopen jaren met bewondering gekeken naar haar vermogen om van een bedreiging een kans te maken.

Als we dreigden het oneens te worden, stapten we meteen op elkaar af. Ik heb steeds voor ogen gehouden dat Simone, uit grote betrokkenheid, dicht op haar dossiers wil zitten. En dan ook bij vrijwel alles betrokken wil worden. Zelf ben ik daarin misschien wat selectiever en iets meer van het loslaten, maar respect voor elkaars werkwijze hoort ook bij goed samenwerken.

Ik heb de afgelopen jaren met bewondering gekeken naar haar vermogen om van een bedreiging een kans te maken. Ze heeft de Big Brother-award in ontvangst genomen en vervolgens dat aangegrepen om de PO-sector vooruit te helpen wat betreft informatiebeveiliging en privacy. Dat kan alleen maar als je niet passief meebeweegt, maar de beweging gebruikt en versterkt.  

De PO-Raad heeft ICT als strategisch belangrijk domein ten volle gezien en omarmd. Dat is in belangrijke mate de verdienste van Simone. Punt, lange rust. En hoe zij het bestuursakkoord en het doorbraakproject heeft ingezet als vehikels om de sector naar een hoger plan te tillen, getuigt van visie en lef. Het laatste bewijs hiervan is het streven om te komen tot een inkoopcoöperatie voor ICT. En hoewel je voorzichtig moet zijn om belangrijke ontwikkelingen aan een persoon toe te schrijven, durf ik hier te zeggen: ja, onderwijs & ICT in het po is verder gekomen dankzij Simone. Hulde. En dank je wel!!''

Ingrid Verheggen (Voorzitter College van Bestuur Almeerse Scholengroep):

,,Toen ik aantrad in het College van Bestuur van de Almeerse Scholen Groep in 2010 was Simone daar al weg. Ze was toegetreden tot het Dagelijks Bestuur van de PO-Raad. Maar het viel me meteen op hoe vaak en met hoeveel waardering er nog over haar werd gesproken.

Waar die waardering op was gebaseerd: een warm hart voor onderwijs, voor de leerlingen die zoveel mogelijk moeten leren. Een groot verlangen om voor dat onderwijs nieuwe vormen te vinden en leerlingen goed voor te bereiden op hun toekomst. Daarmee heeft ze veel medewerkers geïnspireerd.

Er kwamen voortdurend mensen binnen die haar persoonlijk wilden begroeten en herinneringen wilden ophalen.

Het waren roerige tijden in een organisatie die zich nog volop aan het ontwikkelen was en sterk groeide. Simone slaagde erin oog te houden voor de mens in die groeiende organisatie. Velen voelden zich persoonlijk met haar verbonden. Toen ze een keer bij me op bezoek was op het bestuursbureau, kwamen wij aan praten amper toe: er kwamen voortdurend mensen binnen die haar persoonlijk wilden begroeten en herinneringen wilden ophalen.

Almere hield altijd een speciale plek in haar hart. Nog steeds komt ze hier geregeld op basisscholen en geeft de directeur dan goede en betrokken feedback op het project waar de school aan werkt.

Toen ik zelf met Simone ging werken in het Algemeen Bestuur van de PO-Raad heb ik mijn beeld van haar verder kunnen aanvullen. Naast dat warme hart was er ook die analytische en kritische geest. Niet bang om lastige vragen te stellen, ook aan zichzelf. Daarnaast heeft Simone het vermogen om complexe problemen helder uit te leggen. De moed en het doorzettingsvermogen om door te zoeken naar de echte oplossingen van problemen.

Die combinatie van bevlogenheid, reflectie en scherpte hebben we hard nodig en zullen we in haar gaan missen.''

Fons Dingelstad (directeur ministerie OCW):

,,Ik werk al heel lang samen met Simone. Dat begon eind zeventiger jaren in de studentenbeweging. Simone was bestuurder bij de ASVA in Amsterdam en ik bij de USN in Nijmegen. Ik ontmoette haar bij het Landelijk Overleg Grondraden, zoals dat toen heette.

In de jaren negentig, toen we beide bij OCW zaten, werkten we niet aan dezelfde dossiers, maar kwamen we elkaar wel regelmatig tegen. Vervolgens is Simone in Almere als bestuurder van het openbaar onderwijs aangetreden. Daar liep toen een experiment over een andere organisatie van het speciaal onderwijs en ik was daar binnen OCW voor verantwoordelijk.

Dat Simone voor haar zaak staat, wist ik natuurlijk al heel lang, maar haar gedrevenheid is er in al die jaren niet minder om geworden.

In 2008 werd Simone bestuurder van de PO-Raad. Ik was in die tijd vooral met het speciaal onderwijs en passend onderwijs bezig, waar een aparte WEC-raad voor bestond, die in 2010 is opgegaan in de PO-Raad. Toen volgden in 2012 de stevige onderhandelingen over het eerste sectorakkoord. De bezuiniging van 300 miljoen op passend onderwijs is uiteindelijk niet doorgegaan door de val van het eerste kabinet Rutte, maar heeft wel een forse stempel gedrukt op de verhouding tussen de PO-Raad en OCW.

In mijn eerste gesprekken als directeur merkte ik dat de PO-Raad en OCW nogal verschillende accenten legden wat betreft de uitvoering van het akkoord. Dat leidde tot intensieve gesprekken die gaandeweg verschoven van "wat staat er in het akkoord" naar "hoe gaan we nu samen aan de slag".

Dat Simone voor haar zaak staat, wist ik natuurlijk al heel lang, maar haar gedrevenheid is er in al die jaren niet minder om geworden. Zij werkt vanuit een duidelijke inhoudelijke visie over hoe het onderwijs eruit moet zien. Die draagt zij ook uit. Of het nu gaat over de cyclus van kwaliteitszorg, de rol van ICT in het onderwijs, de bekostiging van de scholen of de bestuurlijke verhoudingen in het primair onderwijs: er is bij Simone altijd een verhaal hoe het moet. Bijzondere aandacht heeft zij voor de opleiding van leraren. Dat heeft natuurlijk alles te maken met haar eigen achtergrond als leraar en haar verantwoordelijkheid in haar OCW-tijd voor het lerarenbeleid. Zij vond de afstand tussen de opleidingen en het PO-veld veel te groot geworden en daar heeft ze gelijk in.

Van het belang van een betere relatie tussen hoger en primair onderwijs heeft zij mij wel overtuigd.

Zij vond ook dat de relatie tussen de universiteiten en het primair onderwijs weer veel intensiever moest worden en zette zich daarom in voor de academische werkplaatsen in het basisonderwijs en voor de universitaire opleiding van leraren voor het basisonderwijs. Van het belang van een betere relatie tussen hoger en primair onderwijs heeft zij mij wel overtuigd."