De PO-Raad en VO-raad signaleren dat er in de sector onduidelijkheid bestaat rondom het melden bij Veilig Thuis, als ouders hun kind(eren) van school houden uit angst voor corona of omdat ze het onderwijsaanbod niet passend vinden. De juiste handelingswijze in dit soort gevallen zou volgens de raden moeten zijn om als school eerst het gesprek met de ouders aan te gaan om samen tot oplossingen proberen te komen.

Een aantal kinderen gaat momenteel niet naar school omdat hun ouders de gezondheidsrisico’s (voor hen of een gezinslid) te groot vinden vanwege corona. In een aantal van deze gevallen hebben scholen hiervan melding gemaakt bij Veilig Thuis.

Formeel valt het onthouden van onderwijs ook onder het begrip kindermishandeling en dus onder toepassing van de Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling. De laatste stap van deze meldcode is – indien dit nodig wordt bevonden - een melding bij Veilig Thuis.

Ga eerst in gesprek

Echter, in het Handelingskader kindermishandeling en huiselijk geweld – met daarin richtlijnen voor de uitvoering van de meldcode in de praktijk – staat: ,,Onderwijsprofessionals moeten ervoor waken dat deze - laatste - stap uit de meldcode niet te licht wordt genomen. Immers, verschil van inzicht over de onderwijsondersteuningsbehoefte van een kind is niet per definitie een signaal van kindermishandeling. In stap 2 van de meldcode (collegiale consultatie, advies Veilig Thuis of andere deskundige) dient men zich hiervan nadrukkelijk te vergewissen, evenals van de juiste uitvoering van stap 3 (gesprek met de ouders)."

Het is dus belangrijk om als school niet te snel tot melding over te gaan, maar eerst - in overleg met een collega en/of Veilig Thuis en op basis van een gesprek met de ouders - goed na te gaan wat de precieze situatie is. En in de hierboven genoemde gevallen waarbij er iets anders speelt dan mishandeling of verwaarlozing, vervolgens samen met ouders naar oplossingen te zoeken.