Als wethouder van de gemeente Utrechtse Heuvelrug heeft Chantal Broekhuis met maar liefst dertien schoolbesturen te maken. Voor welke afwegingen staan gemeenten als het gaat om onderwijshuisvesting? Wat is volgens Broekhuis – een expert met ervaring ‘aan beide kanten van de tafel’ – cruciaal voor een constructieve samenwerking met de gemeente?

Bijna dertien jaar was ze hoofd onderwijshuisvesting bij PCOU Willibrord, een schoolbestuur met dertig basisscholen en twaalf vo-scholen in de regio Utrecht. Met een knipoog noemt ze zichzelf vastgoedadviseur, met maatschappelijk vastgoed als specialisatie. ‘Ik heb altijd een warm hart gehad voor de samenleving. Dat droeg ik in mijn werk uit, maar ook als gemeenteraadslid. Utrechtse Heuvelrug was een van de eerste gemeenten die nadrukkelijk wilden streven naar duurzame scholenbouwen. Steeds meer schoolbesturen en gemeenten hebben er oog voor, maar ik zag ook dat het nodig was hiervoor politiek ruimte te bieden. In mijn rol als wethouder zet ik me daarvoor nog steeds in.’

Als lokaal bestuurder heeft Broekhuis veel aan haar ervaring ‘aan de andere kant van de tafel’. Ze beseft goed hoe groot de invloed van onderwijshuisvesting is op de kwaliteit van het onderwijs. ‘Als schoolbestuur draag je een grote verantwoordelijkheid voor kinderen, vooral ook voor hun veiligheid, gezondheid en hygiëne. Als daar iets mee is, wil je dat snel oplossen.’ Omdat ze het onderwijs van binnenuit kent, beseft Broekhuis ook dat sommige beleidsbeslissingen meer impact kunnen hebben dan je vanuit het gemeentehuis misschien beseft. ‘Als een school naar een andere locatie verhuist, is dat veel meer dan een kwestie van dozen inpakken. Voor een hele groep mensen – jong en oud – verandert een belangrijk deel van hun leefomgeving. Daar moet je als gemeente oog voor hebben.’

Gemeenschappelijke verantwoordelijkheid

Vanuit het gemeentehuis ziet Broekhuis ook zaken waar je als school of schoolbestuur misschien niet direct bij stil staat. Gemeenten, zo licht ze toe, staan voor ingewikkelde dilemma’s. Hoe kom je tot afgewogen investeringen als het om zorg en welzijn van kinderen gaat? ‘Bij veel gemeenten staat het huis onder water, bij wijze van spreken, mede vanwege de jeugdzorgproblematiek. De normvergoeding voor onderwijshuisvesting is verre van kostendekkend en de schuldenlast van gemeenten is hoog. Terwijl we zeker rond onderwijshuisvesting voor grote investeringsopgaven staan, met veel naoorlogse schoolgebouwen die tegen het einde van hun levensduur aanlopen.’

Broekhuis spreekt erover met schoolbesturen: realiseer je dat de gemeente alleen al vanwege de financiële krapte zorgvuldig keuzes moet afwegen. ‘Mijn boodschap: stel de gemeenschappelijke opgaven voor de jeugd centraal. We dragen daarvoor samen de verantwoordelijkheid. Dat gevoel van gemeenschappelijkheid vergroot je door met elkaar over het bredere doel te praten. Het gaat niet alleen om de stenen, maar om zorg en welzijn van kinderen en om goed onderwijs, duurzaam en toekomstgericht. Het is onze gezamenlijke opdracht te zorgen voor de optimale ontwikkeling van kinderen. Daarin vinden niet alleen gemeente en onderwijs elkaar, je leert zo ook de andere maatschappelijke partners kennen, van de jeugdzorgconsulenten tot de bibliotheek. Dan wordt de vraag voor alle betrokkenen: wat kunnen we met elkaar voor de samenleving betekenen?’

Verder lezen? Ga dan naar samenslimmerpo.nl