Vorige week ben ik door de leden van de PO-Raad herbenoemd voor een tweede termijn. Ik ben de leden zeer dankbaar voor het vertrouwen. En ik zie er enorm naar uit om mij ook de komende jaren voor het primair onderwijs in te zetten, met hart en ziel. De gebeurtenissen van de afgelopen twee weken laten weer zien hoe belangrijk het is dat we onze sterk maken voor goed onderwijs voor alle kinderen en dat we een cruciale bijdrage leveren aan de zo broodnodige verbinding in onze samenleving.

Het is geweldig om voor een vereniging te werken en al helemaal in de sector primair onderwijs. Het contact met de leden, de werkbezoeken met vaak een rondleiding door de leerlingen, de enorme betrokkenheid van al die mensen in onze sector, ik kan het iedereen aanraden. Ik zeg vaak dat het primair onderwijs de sector is met de grootste maatschappelijke impact en kom zelden iemand tegen die het daar niet mee eens is.

We hebben mooie dingen bereikt. Het hoogtepunt is toch wel het dichten van de loonkloof tussen primair en voortgezet onderwijs in 2022, in nauwe samenwerking met de vakbonden, het ministerie en de politiek. Maar ook op minder zichtbare onderwerpen, zoals het nieuwkomersonderwijs, hebben we dingen voor elkaar gekregen die van directe betekenis zijn voor soms kwetsbare kinderen. 

Ik heb de afgelopen jaren met veel plezier samengewerkt met velen en zie uit naar de voortzetting ervan. Met de fantastische collega’s op het kantoor van de PO-Raad onder de bezielende leiding van Sanne Scholten, wat een kennis en kunde. Met het bestuur, straks met Annet Dries als vicevoorzitter en met de leden van de vereniging, een steeds diverser wordende groep met visie en hart voor de zaak. 

Met de kantoorgenoten van de VO-raad en de andere sectorverenigingen met wie we steeds meer delen. Met de vakbonden en AVS, waarmee we meer en meer samen optrekken en in mijn tijd bij de PO-Raad al vijf cao’s hebben afgesloten. Met de mensen van het ministerie, sommigen nog oud-collega’s uit lang vervlogen tijden. Met politici van uiteenlopende pluimage.

De komende jaren is er nog veel te doen. Het zit mij dwars dat we er nog niet in zijn geslaagd om tot een gezamenlijke strategie te komen voor het onderwijs. Misschien is wat nu het ‘herstelplan’ heet daar een aanzet voor, maar dan moet er nog veel gebeuren. We zijn het aan onze kinderen, de toekomstige generaties verplicht. Sector en overheid samen.

Wat daarbij enorm zou helpen, is als we erin slagen iets te doen aan de enorme versnippering in onze sector. Op alle fronten en niveaus. Ik steek daar graag mijn nek voor uit en nodig iedereen die zich aangesproken voelt uit om daaraan mee te doen. Samen staan we sterker.

Maar voor nu ben ik vooral heel erg opgetogen over de herbenoeming. Moedig voorwaarts!