Blog

Rinda den Besten: Haagse lente

Afgelopen zomer las ik ‘Masser Brock’ van Bert Wagendorp. Een roman over de waarheid, en hoe ver deze soms te zoeken is in onze Nederlandse politiek en journalistiek. Een cynisch, maar ook vermakelijk, licht boek. En ook al wéét ik dat het fictie is, toch was ik een beetje geshockeerd. Want het lijkt er steeds meer op dat ook onze sector inzet is van een ordinaire strijd om de ego’s in Den Haag. Frans Weisglas twitterde vorige week, na het ‘oplossen’ van de ‘kabinetscrisis’ rond de lerarensalarissen: ‘Dit is zó politiek met een kleine p: iedereen is ‘t eens, maar gunt de ander niet de eer’.

Wie had een half jaar geleden, toen het lerarensalaris nog vrijwel op geen enkel verkiezingsprogramma voorkwam, durven dromen dat dit hét grote thema zou worden in de onderhandelingen voor een nieuw kabinet?

Er staat nog niets zwart op wit, maar ik ben nu al onbeschrijflijk trots op de prestatie van het PO-front, aangewakkerd door de leraren van PO in Actie, en natuurlijk op onze eigen lobby en opstelling daarin, als sector. Wie had een half jaar geleden, toen het lerarensalaris nog vrijwel op geen enkel verkiezingsprogramma voorkwam, durven dromen dat dit hét grote thema zou worden in de onderhandelingen voor een nieuw kabinet? Dat het huidige kabinet er zelfs nog op was gevallen, als de PvdA niet de garantie had gekregen van de onderhandelende partijen voor een substantiële salarisverhoging.

Maar we zijn er nog niet. Zo'n tweehonderdduizend mensen in en rond het onderwijs staan de komende weken op scherp. Eerst zien, dan geloven. Het ligt immers nog vers in ieders geheugen hoe Sander Dekker op ons congres in juni al onze hoop op extra geld voor het primair onderwijs in de kiem smoorde met de boodschap dat we niet voortdurend onze hand moesten ophouden. Gelukkig hebben we niet naar hem geluisterd.

Dat wij als werkgeversorganisatie meedoen aan de landelijke staking op 5 oktober om de salarissen te verhogen kun je gerust historisch noemen. Dit kunnen we natuurlijk alleen doen dankzij de massale steun van onze leden. Afgelopen week bleek uit onze laatste peiling dat onze leden vinden dat we dóór moeten pakken. Maar liefs vierentachtig procent van de schoolbesturen steunt het doel van de actie en heeft er begrip voor. Vierentachtig procent!

Dat wij als werkgeversorganisatie meedoen aan de landelijke staking op 5 oktober om de salarissen te verhogen kun je gerust historisch noemen.

Onze leden zien namelijk iedere dag hoe het basisonderwijs letterlijk wordt uitgehold. Want niet alleen de lerarensalarissen zitten al jaren op de nullijn, ook voor de schoolgebouwen, de materialen en voor het inrichten van extra ondersteuning voor leerlingen uit achterstandssituaties is de bekostiging veel te laag. Pas als dat is opgelost, kunnen we stoppen met het ophouden van onze hand.

Aan het einde van ‘Masser Brock’ blijf je als lezer achter met een (nog) diep(er) wantrouwen in onze politici en de pers. Wat er precies allemaal achter de schermen gebeurt weten we niet, maar feit en fictie lijken weer eens niet zover uit elkaar te lopen. Hoe dan ook, we hopen dat over een paar weken deze soap ten einde is met een goed akkoord voor het primair onderwijs. 

En ik hoop dat we met de PO-Raad dit schooljaar mooie stappen gaan zetten, samen met u. Dat onze interventies om het lerarentekort terug te dringen effect gaan hebben. Dat schoolbesturen en gemeenten nu eens écht de strijd aanbinden met achterstallige renovatie van schoolgebouwen. Dat alle kinderen van Nederland, en in íeder geval de kwetsbaren, zullen profiteren van deze Haagse lente. En dat het daarna héél lang zomer blijft.

Rinda den Besten