Als bestuurslid van NOC*NSF was ik in een dik skipak getuige van de Olympische Winterspelen in Pyeongchang. Ik heb een week lang ontzettend genoten van diverse prachtige wintersporten, gecombineerd met bestuurlijke verplichtingen en het aanmoedigen van TeamNL. Terwijl ik keek naar de geweldige prestaties van topsporters vroeg ik mij af wat het onderwijs kan leren van de sport. En dat is volgens mij vooral; doorzetten en niet opgeven.

Doorzetten en niet opgeven: daar hebben we het afgelopen jaar grote stappen in gezet. Laten we niet vergeten dat vorig jaar in de verkiezingsprogramma’s voor de Tweede Kamerverkiezingen nog niets stond over extra geld voor werkdruk of lerarensalarissen. Het lerarentekort, werkdruk en lerarensalarissen stonden niet hoog op de politieke agenda. Maar als team binnen het onderwijs zijn we binnen het PO-Front hard aan de slag gegaan. Het extra geld voor lerarensalarissen en het werkdrukakkoord zijn het succes van een goede samenwerking binnen het PO-Front. Ook al zijn we er nog niet, laten we ook niet vergeten om de successen te vieren. Volhouden en niet opgeven: precies wat de olympiërs doen.

Kijk maar naar Kjeld Nuis, winnaar van twee gouden plakken deze Spelen. Het zag er voor hem niet altijd zo rooskleurig uit. Bij de vorige Olympische Spelen werd hij uitgeloot, daarvoor had hij last van een blessure en pas in Pyeongchang was het raak. Dan ben je een echte volhouder. Ook het verhaal van Akwasi Frimpong bleef me bij. Hij groeide op in de Bijlmer met maar één doel: meedoen aan de Olympische Spelen. Dat lukte niet met atletiek en op de bobslee, maar in Zuid-Korea was het dan eindelijk raak. Voor Ghana kwam hij uit voor het skeletonteam in Pyeongchang. Met hard werken en doorzettingsvermogen kun je veel bereiken. Met dat in gedachten -en vaak met veel ontroering en bewondering- kijk ik ook naar de Paralympics die deze week van start gaan.

Ook kijk ik naar Internationale Vrouwendag en ‘vrouwen aan de top’, evengoed een thema waar we de nummer één positie nog niet hebben behaald. Het aantal vrouwelijke schoolbestuurders blijft ver achter. Zowel in de sport als in de onderwijssector moeten we vol blijven inzetten op diversiteit. Er moet iets veranderen in de mindset van schoolbesturen en Raden van Toezicht: bij sollicitatieprocedures wordt steeds weer gezocht naar iemand met dezelfde kwaliteiten en manier van leidinggeven. En dat is dan –hoe verrassend- heel vaak een man. Dat is een probleem, want uit onderzoeken blijkt dat bedrijven met een diverse leiding beter presteren. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat dit niet voor het onderwijs geldt. Optimisten onder ons stellen dat het vanzelf goed komt, omdat het aandeel vrouwelijke schoolleiders enorm is gestegen de afgelopen tijd. Schoolleiders stromen vaak door naar de functie van schoolbestuurder. Maar daarom mogen we niet achterover leunen. Kijk naar het aantal vrouwelijke burgemeesters en wethouders dat na een aantal goede jaren, toch weer daalde. We zijn er echt nog niet. Ook als het gaat om het nastreven van gelijke kansen van vrouwen op de carrièreladder kunnen we leren van topsporters: volhouden en niet opgeven!